Cando menos desde 2005 dúas lousas de granito apoiadas unha na outra en ángulo recto afloraban na praia oeste, case no istmo que une as dúas partes que forman o illote. En 2011 desapareceran máis de 40 cm de area e podía apreciarse a estrutura da mámoa na zona intermareal.
Tratábase dun túmulo duns 9 m de diámetro, recuberto dunha coiraza de pedras de granito das que só conservabamos o anel exterior. No seu centro situábase unha cámara megalítica da que non coñecemos a forma completa, composta polo menos por seis lousas tamén de granito, das que só dúas permanecían na súa posición orixinal. Unha destas últimas era a máis alta e acadaba 1,72 m.
En 2013 a acción do mar destruíra por completo o monumento.